Toverkunsten van de witte draak
Wit verdringt groen
Het is bekend: in maart roert de winterdraak zijn staart. Flonkerend wit toverpoeder dwarrelde neer over het Gooi en maakte van zelfs de treurigste Hilversumse straten prachtige ansichtkaarten. Auto's, zwerfvuil en hondendrollen verdwenen onder een zacht tapijt, dat de geluiden dempte en sprookjes mogelijk maakte.
Draken ontmoeten elkaar zelden, maar deze avond gebeurde het een beetje. De Witte Draak heerste over Hilversum en ver daar buiten. De groene draak trofee was wegens de weersomstandigheden wijselijk binnen gebleven, maar het genootschap had de weersomstandigheden getrotseerd om toch de stenen te laten kletteren. Hans, het meest noordelijke lid, knokte zich door het openbaar vervoer heen en bereikte met een uur vertraging en onder luid applaus van het genootschap zijn clubgenoten. De witte draak had de avond evenwel stevig in zijn greep.
De innige banden tussen de witte draak en toernooiorganisator Jelte zijn bekend. Al zeven jaar werken ze nauw samen en het oogste daarom geen verwondering dat de wong zich onmiddellijk nestelde op zijn schouder. Het lot had Jelte aan tafel geplaatst bij de ongenaakbare lijstaanvoerder Mikki en kon dus alle mogelijke steun gebruiken. Een goed gemotiveerde wong is echter tot alles in staat, zelfs Jelte aan een overwinning helpen.
Na enige tijd ontdekte de wong nog een zeer bekend gezicht: dat van Ria, die luidkeels haar rampspoed zat te beklagen. Ook haar bedeelde hij met zijn gulle gaven. En zo gebeurde het dat de twee Reppen een topavond beleefden en de overduidelijke winnaars werden. Een sprookje werd bewaarheid.
Kind van de rekening werd Mikki, die lange tijd onverbiddelijk de competitie aanvoerde, maar nu van die positie is verdrongen.
|
